Dąb

W przypadku dębu różnica barw między twardzielą a bielem jest niewielka. W zależności od wieku drzewa biel dębu ma szerokość od dwóch do ośmiu centymetrów.

Jest koloru żółto-białego po jasnoszary. Barwa twardzieli przypomina jasny brąz – jest to odcień pomiędzy jasnożółtym a jasnobrązowym. Niekiedy twardziel ma ciemnobrązowe pasy. Drewno posiada łuki o różnej wyrazistości. Lusterka wyglądają w drewnie dębowym jak cieki wodne w piasku. Mają one szerokość do kilku centymetrów. Ponieważ dąb jest odporny i wytrzymały na ścieranie, należy do najpopularniejszych gatunków drewna parkietowego. Przykładem wytrzymałości dębu są słupy, na których zbudowano dzielnicę Speicherstadt w Hamburgu. W wyniku działania światła słonecznego podłoga dębowa ciemnieje, uzyskując barwę bursztynową. Dąb nie ma intensywnego zapachu. Świeże deski dębu pachną kwaskowato ze względu na garbniki zawarte w pniu i korze. Parkiet z drewna naturalnego ter Hürne z górną warstwą dębową ma lekko korzenny zapach. Powstaje on w wyniku obróbki świeżego drewna dębowego.

Orzech

Drewno orzecha jest postrzegane jako najcenniejsze z rodzimych gatunków drzew użytkowych. Drewno orzecha jest dostępne w niewielkich ilościach. Nie jest to drzewo rosnące w lesie. Można je znaleźć w ogrodach lub parkach.

Buk

Biel buka jest widoczny w całym przekroju. Buk wytwarza twardziel dopiero w wieku 80 lat i przy określonych warunkach.

Bambus

Bambus nie jest drzewem. Pod względem botanicznym należy do traw. Jego łodygi z czasem drewnieją. Klasyczne drzewo ma miękki zewnętrzny biel i twardą wewnętrzną twardziel.

W przypadku bambusa jest odwrotnie: w środku jest on miękki, a na zewnątrz twardy. Dlatego bambus jest dużo stabilniejszy od drewna. Ponadto jest dwa razy bardziej wytrzymały na rozciąganie niż stal i potrafi udźwignąć większy ciężar niż żelazobeton. Parkiet ter Hürne posiada naturalną ochronę przed zarysowaniami i uderzeniami w formie warstwy wierzchniej z bambusa: jego powierzchnia charakteryzuje się strukturą komórkową, która osiąga niezwykłą twardość. Kolor warstwy wierzchniej z bambusa jest równomiernie żółtawy. Po zagotowaniu łodyg bambusa zawarty w nich cukier nadaje im karmelowo-brązowy kolor. W cięciu promieniowym widoczne są wąskie linie z subtelnym niuansami barw i typowymi węzłami bambusowymi, które nadają mu jego wyjątkowy charakter. Bambus można ciąć poprzecznie i poziomo. Linie są wówczas szersze i bardziej równomierne niż w przypadku cięcia promieniowego. Zdrowa bambusowa podłoga lubi promienie słoneczne. Mają one niewielki wpływ na jej kolor. Kolejną zaletą bambusa jest jego tolerancja dla wilgoci w powietrzu. Bambus nadaje się nawet do układania w łazience. Bambus potrzebuje wilgoci, aby zachował elastyczność i tworzył fugi. Nie czuje się dobrze przy ogrzewaniu podłogowym. W stanie surowym wydziela lekko kwaskowaty zapach. Po zaimpregnowaniu jego zapach jest neutralny.